Hebben jullie hier ook ervaringen mee?? Hoe ga je hiermee om??
Hier mijn verhaal;
Mijn dochtertje was ca. 1,5 maand oud toen wij haar meenamen naar een verjaardag van vrienden. Het was begin september. Het weer was zonnig maar niet heet. Toen mijn dochtertje begon te huilen (wat elke jonge baby wel eens kan doen) vonden er 2 moeders (van inmiddels volwassen kinderen) mij te vertellen wat ik moest doen.
Misschien heeft ze honger... Waarop mijn antwoord was; lijkt me niet.. ze heeft de fles net op... Nou dan moet je haar maar wat water geven. Het is voor haar ook warm.. Waarop mijn antwoord was.. Liever niet. Ze heeft al wat extra water gehad. Ze heeft gewoon last van haar darmkrampjes (ze kreeg Nutrilon Pepti i.v.m. mogelijke koemelkallergie).
Opeens leek de hele kamer vol met "moeders" beter te weten wat ik met mijn dochter moest doen. Wel of geen extra water geven... Ik begon mij (met al mijn zwangerschapshormonen nog in mijn lijf) aardig te irriteren. De tranen stonden mij nader dan het lachen. De goedbedoelde adviezen kwamen bij deze nieuwe moeder niet binnen als een advies maar als een aanval. Op mijn moederschap. Ik kreeg het gevoel alsof ik mijzelf moest verantwoorden. Waarom ik niet hun adviezen aannam/opvolgde.
Gelukkig was daar een oma van 80+ die de boel op het matje riep. Wat ik erg prettig vond. Haar mooie woorden spraken mij aan..
Zij is de moeder, zij heeft haar kind gemaakt en op deze wereld gezet dus wie zal dit beter aanvoelen dan zij?
Mensen zullen niet begrijpen hoe veel pijn je een kersverse moeder kan doen met haar aanspreken op haar manier van opvoeden. De eerste periode is al stressvol en nieuw.
Tips geven is geen enkel probleem! Laat haar alleen wel haar eigen keuzes maken en drijf a.u.b. je zin niet door!
Liefs,
Kersverse moeder die toch een beetje onzeker is.
Comments